1919 illustration of Aesop's Fables by Milo Winter bütün bir yaz, sıcak sarı kırları, ılık yıldızlı geceleri sevinçli türküsüyle doldurur... kırlarda çalışanlar, yıldızların altında yorgunluk çıkaranlar onun aydınlık sesinden tat duyarlar... ağustos böceği artisttir. şarkısını söylemek için soluk tüketir... yüreciğini parça parça, ışıklı damlalar gibi ses biçimine sokarak havalara dağıtır... yorulur... didinir... yalnız kendisi için değil, bütün bir kendini dinleyenler için... o, bu işe, başkaları için türkü söylemeye öyle alışmıştır ki, kendini düşünmez... bütün bir yaz, kendi özel yaşamını bir kerecik olsun aklına getirmez... kara kış gelmiştir... ağustos böceği aç... ağustos böceği donuyor soğuktan... gider, karıncanın kapısını çalar... karınca, bütün bir yaz yalnız kendini, yalnız özünü düşünerek kışlık yiyeceğini düzmüş, ambarlarını doldurmuştur... şimdi buğday çuvalları arasında, burnu kaf dağında oturmaktadır... bütün bir yaz, taneleri birbiri peşinden ken
kendi halinde bir müzik bloğu...