müzik güncesi

1919 illustration of Aesop's Fables by Milo Winter bütün bir yaz, sıcak sarı kırları, ılık yıldızlı geceleri sevinçli türküsüyle doldurur... kırlarda çalışanlar, yıldızların altında yorgunluk çıkaranlar onun aydınlık sesinden tat duyarlar... ağustos böceği artisttir. şarkısını söylemek için soluk tüketir... yüreciğini parça parça, ışıklı damlalar gibi ses biçimine sokarak havalara dağıtır... yorulur... didinir... yalnız kendisi için değil, bütün bir kendini dinleyenler için... o, bu işe, başkaları için türkü söylemeye öyle alışmıştır ki, kendini düşünmez... bütün bir yaz, kendi özel yaşamını bir kerecik olsun aklına getirmez... kara kış gelmiştir... ağustos böceği aç... ağustos böceği donuyor soğuktan... gider, karıncanın kapısını çalar... karınca, bütün bir yaz yalnız kendini, yalnız özünü düşünerek kışlık yiyeceğini düzmüş, ambarlarını doldurmuştur... şimdi buğday çuvalları arasında, burnu kaf dağında oturmaktadır... bütün bir yaz, taneleri birbiri peşinden ken

cicadella viridis yani cırnavuk yada cırlavuk... Gövdesinin arka kısmında hava kesecikleri üzerine yerleşmiş sağlı sollu iki plaka varmış... taş kadar sert bu plakalar bağlı oldukları kaslar tarafından çekilip bırakılınca, boş bir teneke kutunun çıkardığı sese benzer bir ses oluşuyormuş... yani bu tatlı böcek herhangi bir partiye üye olup rahatlıkla politikaya atılabilir... böceğin yaptığı bu çekme-bırakma işlemi saniyede 500 kez tekrarlanıyormuş!... tembel diyenler utansınlar, siz çalışkansınız da ne yapıyorsunuz? en hızlı yaptığınız şey sarı ışık yanar yanmaz kornaya basmak... göğüs kalkanının karın tarafında bulunan uzantının açılıp kapanmasıyla ses yükselir veya alçalırmış... bunu da çoğu insan yapamaz, gecenin bilmem kaçında dinlediği müziğin yada kendi sesinin kısılabileceğini bilmez çoğu kişi... İnsan kulağı, saniyenin onda birinden daha kısa süreli açılıp kapanmaları, yani ses kesiklerini fark edemediği için ağustos böceğinin cızırtısı bize sürekli devam ediyormuş gibi