iyi insan!?

iyi insan
bir kaç yıl öncesine kadar müzik dışı paylaşımlar yaptığım ayrı bir bloğum vardı, uğraşmak zor geldi, pek de okuyan yoktu zaten, kapatmıştım... kim okur ki salak salak yazıları... hem de uzun uzun, bitmek bilmeyen... okunmaz tabii... ben de geri zekalı gibi uğraşıyorum... neyse, bazı yazıları sonradan buraya aldım, özellikle müzikle de bağdaşabilecek olanları... bu yazı da onlardan biridir ve müzikle nasıl bağdaşacak ben de merak ediyorum:)... bakalım, bir şekilde bağlarım ben konuyu müziğe... müziğin bağlanamayacağı konu var mı ki zaten?... hayatın içi dışı müzik...

aslında tam da bunu yazarken aklıma geldi, yahu benim için insanın iyisi zaten yoktur ki!... gerçekten öyle, yoktur... hatta yemin de edeyim ki yoktur... horatius boşuna odi profanum vulgus et arceo dememiş (araya bu tip şeyler sıkıştırınca havalı oluyor)... yani insan sürüsünden nefret ediyormuş... zorlaya zorlaya ille de iyi insan bulacaksam, çocuklar geliyor aklıma sadece... yani iyi insan varsa, çocuktur o... eğer daha da kendimi zorlamam gerekirse ve "yok arkadaş, ille de bulacaksın iyi insan" denirse, müzisyendir... başka yerde hiç aramayın... şu yukarıdaki fotoğrafı boşuna seçmedim konu için... hem çocuk hem de müzisyen... daha ne olsun...
"içgüdülerimiz olmasa kimse kötü; çıkarlarımız olmasa kimse iyi olmazdı... üstelik iyiler can sıkarlar... bir işe yarayanlar sonunda hep can sıkarlar... işe yaramaz serserilerdir bizleri büyüleyerek baştan çıkaranlar"...
emre yılmaz, şeytanın fısıldadıklarında böyle diyor... inkar edilemez bir gerçek!... doğru olmamalı ama doğru ne yazık ki... özellikle bizim kültürümüzde kesinlikle doğru!...

ekşi sözlükte yazmış biri... iyi insan; varlığı yokluğu belli olmayan, bir ortamı terk ettiğinde farkedilmeyen insandır:)...

hadi bir tane de ben ekleyeyim: haklarını savunmayan insan her zaman iyi insandır:)... eğlenceli konu...

aziz nesin? iyi insan mı?... sıkıcı olmadığına göre kötü insan:)...

iyi insanların sıkıcı olduğu yönündeki tespitler de nedense hep bizim kültürümüze ait!... gördüğüm kadarıyla; ne doğu, ne batı, tam da orta doğu kültürü... dejenere olmuş ve iyiliğin ne olduğundan haberi olmayan bir toplum kültürüne sahibiz...

özetle; biz orta doğuyuz, iyilik bizim için potansiyel tehlikedir her zaman... yapılan iyilikler bayat, basit ve sıkıcıdır... iyilik yapan insan portresi ak sakallı dede gibidir çoğu zaman ve nur yüzlüdür orta doğuda ve masal kahramanı gibidir... inandırıcı da değildir... gerçekte yoktur çünkü...

orta doğuda insanları yemek yedirmek için meydana toplarlar ve makineli tüfeklerle tararlar... üstelik orta doğu insanı sürekli nur yüzlü birilerini bekler kurtulmak için...

savaşta ölen bir tek çocuk karşısında benim bütün kitaplarımın ne değeri var?

böyle demiş jean paul sartre... çok doğru söylemiş... onun ve diğerlerinin kitapları, fikirleri, süslü püslü cümleleri ve akımları bu çocukları kurtaramadıysa demek ki hiç değeri yokmuş hiç bir şeyin...

sartre kitaplarının değerini sorgularken acaba silah baronları da bunun analizini yapıyorlar mıdır ki... gerçekten merak ediyorum... mesela beyaz eşya firması için yılda 15 bin bulaşık makinası satılmalıdır ki, kara geçilebilsin... silahlarda bu analizler nasıl yapılıyor?... "şu kadar masum insanı katledersek, masraflar çıkıyor, şu kadar da çocuk katlettik mi, tamamdır, % 35 kara geçeriz" gibi...

iyi bir insan olduğundan emin olduğum (müzisyen çünkü, kötülüğe vakti yok) peter gabriel, iyi bir müzik yapıyor... the feeling begins... passion albümünden... isa peygamberin insani yönlerini konu aldığı için hıristiyan alemince tepki yağdırılan the last temptation of christ filminin de müziğidir... tabii ortalama dünya insanı için bu müzik "ırak savaşının jenerik müziğidir"... çok can sıkıcı insanlar güzel ve iyi şeyler yaparlar ama işe yaramaz serseri cnn, bu müzik eşliğinde ıraka demokrasi ve insanlık götürür!... bu müzik artık bütün insanların kafasına cruise ve tomahawk füzelerini kazır geçer... amerikanın da ne kadar güçlü olduğu ve kızdırılmaması gerektiği kazınır kafalara bu müzikle... mesela benim için the feeling begins kesinlikle tam bir savaş müziğidir artık... peki peter gabriel neden izin verdi ki bu müziğin kullanılmasına?... insan hakları savunucusu peter?... normalde ben olsam, anında o yayınları durdurturdum... demek bazı müzisyenleri abartıyoruz...



iyi insanlar güzel atlara binip giderler!

neden yazıyorum iyi insanları?... çocukluğumdan beri beni en çok etkilemiş olan; kendi küçük, anlamı çok büyük bir yaşar kemal kelamından dolayı yazıyorum...

"o iyi insanlar o güzel atlara binip çekip gittiler... demirin tuncuna, insanın piçine kaldık..."

yaşar kemalin demirciler çarşısı cinayeti adlı romanının ilk ve son cümlesi... ilk ve son cümle arasındaki koskoca romanı okumak ile sadece bu cümleyi okumak aynı etkiyi yaratıyor ama siz yine de okuyun... ince memed romanında da geçiyormuş aynı söz... bu cümle -her nedense- necip fazıl tarafından da aynen kullanılmıştır şiirinde!... pek rastlanan bir şey değildir bu durum edebiyatta... ben pek sevmesem de necip fazıl da sonuçta büyük üstatlardan biri... acaba nereden çıkmıştır bu cümle?...

şöyle bir hikayesi varmış:
bir zamanlar, bir yerlerde, çok iyi at yetiştiren iyi insanlar varmış... bu insanlara iyi denmesinin sebebi ise, atları iyi yetiştirdikleri gibi, ticareti de iyi yapıyorlarmış... dürüstlermiş yani anlayacağınız... ama zaman geçtikçe, yeni yetme genç at yetiştiricileri türemiş ve artık bu yeni nesil yapar olmuş at yetiştiriciliğini ve ticaretini... uzun bir süre o yöreye uğramayan yaşlı bir adam, günün birinde at satın almaya gelmiş... bir de ne görsün! ortada ne iyi at var, ne de dürüst satıcı!... geri dönerken, bir ağacın dibinde uyumakta olan yaşlı bir adama denk gelmiş ve anlayamadığı bu garip durumu sormuş... yaşlı adamın cevabı ise; "iyi insanlar güzel atlara binip gittiler beyim" olmuş...
necip fazılın da "ne kervan kaldı, ne at, hepsi silinip gitti... iyi insanlar iyi atlara binip gitti..." mısrası da ilginç...

iyi insanların iyi atlara binip gitmeleri, çok derin anlamlar taşıyor... kime, ne zaman ve ne amaçla söylendiğine göre değişiyor anlamlar...

belki de yaşar kemal toprak ağalarının atlarına atlayıp gitmeleri üzerine yazmıştır bunu... romanın konusu sanki öyle idi... şaka gibi ama feodal yapının çözülmesinden sonra toprak ağaları ortadan kalkınca, belki de daha da kötü durumlar yaşanmıştı... olabilir... bazen adalet istersin ama daha kötüsü gelir... daha iyisini ararsın, daha kötüsünü yaşarsın... boşa dememişler gelen gideni aratır diye...

güzel atlara binip giden güzel insanlardan biri tayfun karatekin... onun ince memetini paylaşayım, diğerlerinden gına geldi artık... hem gençler de bilsinler ki bir zamanlar tayfun karatekin diye bir sanatçımız vardı...



gördünüz mü? iyi insan ile ilgili muhabbet bile sıkıcı!... yok ahlakmış... yok saygıymış... yok kendini bilmekmiş de, farkında filan olmakmış... özetle, iyi insan muhabbeti bile çekilmez...

iyi kurşunlarla vuracağız seni iyi insan!

"iyi insan" kalıbı içine oturmuş yada oturtulmuş insanlar vardır... iyi insanların tüm özellikleri vardır onlarda... sadece ahlak, kendini bilmek, farkındalık gibi dışarıdan bakılınca tam olarak anlaşılamayan kavramlar yoktur... diğer tüm meziyetler tamdır...

çoğu zaman bir yaparken, arkadan bin bozarlar... anlamazsınız... ağızlarından iyilik, yüzlerinden nur akar... ne muhterem insandır o... parmaklarının birinde her zaman bir miktar bal bulunur... zaten bir parmağında bal bulunan iyi insanın diğer parmaklarında ne olduğuna kimse bakmaz çünkü bu iyi tip insanların çevrelerinde çoğu zaman bal bulunca parmak yalayanlar vardır...

bu konu çok fazla yazmaya müsait ama gerek de yok pek... müzik bloğu ya o bakımdan...

birinci tip gerçek iyi insanlar, iyi atlara binerler ve çekip giderler... parmağında bal bulunan iyi insanların ise atları filan yoktur çünkü parmak yalayıcı bol olduğu için zaten bir yere gitmezler... kovsanız gitmezler... ama gerçek iyi insanlar güzel atlara atlayıp, çekip giderler... ne kervan kalır, ne at... demirin tuncu, insanın da piçi kalır...

bertolt brecht in aşağıdaki şiiri, parmağında bal eksik olmayan iyi insanlar için karalanmış... malum, son yıllarda iyilik perisi kılıklı kapitalistlerin sayısı çok arttı... mesela ilk aklıma geliveren bill gates... bir sürü paylaşım görüyorum, melekmiş mübarek... insanın kafasını keserler ama parmağına yara bandı takarlar... kafası kesik olduğu için olsa gerek, insanlar yara bandına pek bir sevinirler ve önemserler... stockholm sendromu bi nevi...
çık öne,
duyuyoruz iyi bir adam olduğunu.
satılık değilsin, ama eve düşen yıldırım da satılık değil.
dedin mi bir kere, durursun sözünde.
ne dedin ki?
dürüstsün, söylersin fikrini.
hangi fikrini?
yüreklisin.
kimin karşısında?
bilgesin.
kimin için?
kollamıyorsun çıkarını.
kolladığın kimin ki?
iyi bir dostmuşsun.
onlar da iyi mi bari?
duy öyleyse: biliyoruz, düşmanımızsın sen bizim.
bu yüzden
dikeceğiz şimdi seni bir duvar önüne.
tutup ama göz önünde hizmetlerinle
iyi niteliklerini
vurarak dibinde iyi bir duvarın
iyi tüfekler, iyi kurşunlarla,
gömeceğiz bir iyi kürekle altına iyi toprağın.
voltaire de "her insan, yapmadığı tüm iyilikler sebebiyle suçludur" diyor!... tam da doğru olan, olması gereken de bu değil midir aslında?... yapabileceğimiz ama yapmadığımız iyilikten aslında sorumlu değil miyiz?... genelde yapılan kötülükler cezalandırılır ama aslında yapılmayan iyiliklerin de ciddi biçimde cezalandırılması gerekmez mi?...

iyilik neye yarar?

bertolt brecht de kafayı iyi insana takanlardan... sezuanın iyi insanı oyununda, paranın yarattığı değerleri kutsal kabul eden insanın nasıl iyi olabileciğini sorgulamış brecht...




yukarıdaki videoda değil ama oyununda diyor ki:
iyilik neye yarar,
öldürülürse iyiler çarçabuk,
ya da iyilik görenler?
özgürlük neye yarar?
yaşarsa bir arada
özgürlerle tutsaklar?
akılsız olmak madem ekmek sağlar herkese,
akıl neye yarar?
iyi insan olacağınıza,
öyle bir yere götürün ki dünyayı,
iyilik beklenmesin!
özgür insan olacağınıza,
öyle bir yere götürün ki dünyayı,
kavuşsun özgürlüğe herkes,
özgürlük sevgisi geçersiz olsun!
akıllı insan olacağınıza,
öyle bir yere götürün ki dünyayı,
akılsızlık zararlı olsun!
iyi insan?

bir zamanlar leonardo da vinci den çalıştığı kilise için bir resim yapması istenmiş... şu ünlü "son akşam yemeği" tablosu... yani the last supper... resmi yapmaya başladığında, kendisine "iyi" ve "kötü" insan modeli aramaya başlamış... ciddi biçimde zorlanmış tabii... çünkü iyi insan isa olacak!... kötü insan da yahuda tabii... yahuda aslında hz. isa nın yakın arkadaşı ama son akşam yemeği esnasında kendisine ihanet ediyor... dolayısıyla çok kötü...

son akşam yemeği
uzun süre "iyi insan" olmaya aday model aramış da vinci... kolay değil, hz. isa olacak... kilise korosunda şarkı söylerken bulmuş bu mübarek iyi insanı... atölyesine davet etmiş adamı ve eskizlerini tamamlamış... sıra kötü adama gelmiş... ama 3 koca yıl geçmesine rağmen, bir türlü kötü insan bulamamış... resim tamamlanamamış... kilisenin kardinali bozulmuş tabii... kulağını çekmiş da vincinin...

da vinci ise, yılmamış, aramış bulmuş sonunda kötü adamı... paçavralar içindeki kör kütük sarhoş kötü adam, çöplüğün içinden çıkarılıp, da vinciye getirilmiş sürüklene sürüklene... tüm kötülük resmen akıyormuş adamın üstünden ve suratından... adamı ayıltmışlar zar zor... da vinci "tam aradığım kötü insan" demiş... da vinci zar zor ayakta tutulan adamın yüzündeki inançsızlığı ve günahı acele ile resme aktarırken, birden adam resme bakarak, "ben bu resmi daha önce görmüştüm!" demiş... şaşırmış tabii da vinci bu duruma ve "ne zaman gördün!" demiş hayretle... adam da "3 yıl önce, kilise korosunda şarkı söylerken, bir ressam beni alıp götürmüştü ve bana bakarak iyi insanı çizmişti" demiş... eklemiş... "sonrasında her şeyimi kaybettim, tüm hayallerimi bile!... şimdi ise gördüğünüz gibiyim..."

andrew lloyd weber den jesus christ superstar - the last supper... ile bitirelim...



durun yahu, unuttuk iyi insanı arıyorduk!...

yazının başından beri yoktur diyoruz yahu... yok... ben çocukları insan kabul etmiyorum, büyüyünce insanlaşıyorlar... son hikayeden anlaşılacağı üzere, iyi insan; size iyi gelendir!... yada dostoyevskinin dediği gibi, "gülüşünü sevdiğiniz insandır"... bu kadar... iyi insanı bulamadan yazı bitti:)...

bir çin atasözü der ki: sadece iki tip insan iyidir, gömülmüşlerle doğmamışlar:)...

neyse... pink floyd animals albümünden pigs (three different ones) ile bitireyim bari... burada roger konserinden tabii...



Yorumlar

Popüler Yayınlar

Popüler Yayınlar